رحلت پیغمبر و، قتل حسن، قتل رضا شد
گِرد زهرا شیعیان از هر طرف جمع عزا شد
آسمان بارید اشک خون ز هجران پیمبر
ناگَهان در عرش شور و م کُبری بپا شد
ابر می زد چتر ماتم بر گلستان رسالت
با علی و فاطمه ان چون اَنبیا شد
فاطمه از این خبر صاحب عزا شد
صورت زیبای حق مهمان عرش و باغ رضوان
چون مریدان را زِ این فِقدان به تن تیره قبا شد
برگ برگ آیه های وحی دارد ذکر رجعت
جبرئیل از آسمان با این مصیبت همنوا شد
چون مدینه سوگوار آخرین دُّرِ رسالت
هر فرشته دیده گریان رو به بیت مصطفی شد
فاطمه از این خبر صاحب عزا شد
زخمها بنشسته بر جان و دل آل محمّد
زینب از آن کودکی بر داغ جَدّش مُبتلا شد
خَدشه آمد مسلمین را بعد از آن هجران خاتم
بعد از اَندی حق زهرا میخ درب و خون اَدا شد
آن وصایای پیمبر رفت از یاد پلیدان
عترت و قرآن گرفتار عِناد اَشقیا شد
فاطمه از این خبر صاحب عزا شد
بود عالم روضه خوان سالگرد داغ طاها
بار دیگر کینه ها زَهری به جان مُجتبی شد
پور حیدر، سبط اکبر ،آن کریم آل هاشم
در حریم خانه خود هم غریب، از آشنا شد
آب خواهد آن لب عطشان خشکیده زِ روزه
در میان آب کوزه کِیدِ جُعده بَر مَلا شد
فاطمه از این خبر صاحب عزا شد
آتش زَهر از درون ،شعله به جان مُجتبی زد
همچو پروانه به گِردش آل هاشم بر دعا شد
گفت زینب با برادر ،ای به قربان تو خواهر
از کجا بر جان پاکَت اینچنین جور و جفا شد؟
پر کشید آن پاره ی جان علی و قلب زهرا
تیر کین از هر طرف بر پیکر پاکش رها شد
فاطمه از این خبر صاحب عزا شد
میوه های باغ زهرا چیده شد از کین عدوان
آخر ماه صفر قتل علی موسی الرضا شد
گشت پیدا ظلم دیگر مُلحدین را در خراسان
زَهرِ مأمون بر ولایت تیره آن ارض و سما شد
چون فتاده همچو مادر در میان راه و کوچه
ناله میکرد از عَطش اِبنی جوادم را صدا شد
کودکی بنشسته گریان در کنار جسم بابا
بانوان طوس با آن گریه هایش همنوا شد
آن امام هشتمین چون اختری بر مُلک ایران
تُربت مشهد برای شیعیان کربُ بَلا شد
شعر از : محمد حسن صالحیان آبان97
درباره این سایت